Eskilerin kardan adamları daha mı cibilliyetli olurdu, bizimkiler de mi bi numara yok bilmiyorum.
Sanırım, ana-babalarımız ruhlarını katıyorlardı da ondan fiyakalı duruyordu tüm kardan adamlar.
Kömürden bozma kara gözlerle, turuncu uzun burnu ile küçük dünyaları ben yarattım edasıyla tüm kış dururdu öylece…
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Umut hep var
Geçitler hep dar olsa da
Umut var
Üstümüze yağan kar
Bile adam olacak elbet bir gün
Şimdilik
Direnişler aymazlıklara sürgün
Yine de umut var
Eriyen kardanadamlar
Gün gelecek sel olup akacaklar
Ve kömürden gözleriyle
Çağlayanlardan bakacaklar.
İmgelerin dansını yansıtan şiir, içinde derin anlamları barındırıyor. Ben de bu etki ile çalakalem yazdım yukarıdaki kısa şiirimi. Şiirinin kardeşi olsun diye... Yüreğine sağlık.
ne güzel günlerdi :(( keşke o günlere gitmek gibi bir umudumuz olsaydı keşke...
Mutluluk insanlarla birlikte yaşamayı becerebilmektir.
Eskilerin yaptığı buydu. Kavgada etseler. Barışta yapsaklar. Hep birlikte yaşamayı biliyorlardı.
Şimdi ise yaşam 52-67-82 ekranların karşısında. Bireysel seyredişlerin ardında..
Çalışmanızı kutlar. Başarılarınızı dilerim.
Tabii ki umudumuz var;olmasa zaten yaşayamazdık.Bence en basit gördüğümüz bir insanın dahi umudu vardır.Umut yaşamaya dair en büyük gerçek...Kutluyorum.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta