Güneşin üstünü kara bulutlar sarmış Uzatıyoruz kollarımızı güneşe doğru
Yerde gökte canlı cansız ne varsa Götürüyor bizleri geçmişimize doğru
Direnmek umuttur
Çünkü görebiliyoruz karanlığın ardındaki ışığı nuru
Bakışımızın rengini değiştirdi adeta Yaraladılar dugularırimizı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta