Umudumuz Şiiri - Recep Tuna

Yargılamamıza izin wermediler.
Bize diretilen hayatlar,
Saçma sapan kurallardan ibaretti,
Dışına çıkmamızı istemediler.
Nefes almaktı tek yapabildiğimiz,
Kimseye sormadan.
We uyumaktı kabus dolu gecelerle kardeşcesine.
Ewin en karanlık odasına sakladığımız saksılarda umut yetiştirmeye çalıştık
Ama kokusu keskindi,yakalandık.
Sewmek yasaktı,nefret etmeliydin herşeyden.
Bunlara karşı koyduk,adımız isyankar oldu.
Kabul edemedik kuralları,
Her yerimize prangalar wuruldu.
Gözyaşımızla boğmak istedik kötülük tanrısını
Güçlüydü,direniyordu
Ama wazgeçmedik.
Son damlamıza kadar ağladık.
Yetmedi umudumuzu akıttık,
Aşkımızı we bize öğretilmeyen sewgiyi...