Umudumun Güneşiydi Sönen

Gece gündüze umut bağlamış,
Vurup dağları delsem ne fayda.
Sesim kurumuş, kulaklarım duymaz beni
Bedenim ki dert olmuş yollara.

Et tırnaktan ayrılmaz demişler,
Duydum ki, ikisi de ayrılmış inadıma.
Gücüm de kalmadı zaten seveyim
Duygularda aradım, yollarda bulamadım.

Kimin umurunda? İhtimaller bize küsmüş.
Ben bana dert ortağı olmuşum.
Kader göz yaşlarımı bize davet etmiş,
Bir bardak da göz yaşlarım içmiş keder şarabından.

Ne küçükmüş dünya buradan bakınca.
Hey dost! Diyesim geliyor Azrail’e.
Neden beni de almadın yanına giderken?
Ne zaman döneceksin diye sormalıydım belki de.

Odamda ışık sönecek birazdan
Aynı arkasından sönecek mum gibi,
Aynı seni ararken sönen umudum gibi,
Aynı dönmeni beklediğim günlerin güneşi gibi.

15.02.1998