Umudumu Tükettiğin Gün Öldün! ..

Zaman su gibi geçti ne kaldıysa anlamsız
Feleğin işine bak! .. Ben ağladım sen güldün
Nefes almak “Yaşamak” değil ki ah! ..Vefasız
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Evvel zaman içinde gönül ararken yari
Buğulandın düşümde ne duru’sun ne ari
Bir insan iki kere can vermez ki, firari
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Vaki midir geriye, dönüşü gidenlerin
Gülüm dedikçe sana, Dur! .. dedi dikenlerin
İnanma sözlerine, “unutmaz” diyenlerin
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ...

Aşk-ta tekerrür olmaz, tekerrür; aptala has
Sen neden hüzünlendin, bu ne keder, bu ne yas
Geç Mecnun’u, Ferhat’ı, ne örnektir ne kıyas
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Ölen dirilmez gülüm, o ahret-e münhasır
Ne üstüme güneş ol, ne toprağıma hasır
Ömür değil, gönlüm de, yaşardın ya bir asır
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Varsa soracak sual, bana değil aşk-a sor
Vekaletimi aldı, bu girdap, bu anafor
Diyorsun ki; “Sen yoksan benim yaşamam çok zor”
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..
…………….
Tanrı taksiratını affetsin! ..