Umudumu hiç yitirmedim

Hiç umudumu yitirmedim bu günlere gelirken
Kimseyi düşman edinmedim kırgınlıklar varken
Kimilerinin yüreğinde değerim kıymetim olmasa da
Allah'tan umudu kesmedim kısmetim bugüne

Tüm kapılar kapalı gibiydi sıfatıma
Üniteye bağlı hasta gibiydim yoğun bakımda
Yıllarca suni nefesle tutundum bunca yaşama
Hiç ummadık zamanda kader güldü yüzüme

Hayırlı komşularımda var, varlığına şükür
El birliğiyle aşıyoruz aşılmaz denen dağları
İyi niyetli kalpler çarpıyor sol yanlarında
Allah'tan umudu kesmedim kısmetim bu güne

Her insan gibi ihtiyacımız vardı huzurlu yaşama
Hafta sonları gitmek isterdim köydeki evime
Haberdar olmayanlar var dünyada olup bitenden
Allah'ım kırk yıllık rüyadan uyandırdın bu güne

Hayatımız dayanılmaz haldeydi bir kaç haneyle
Nevaleyi sırtımızda taşıdık taşlı yollarda
Karanlığa ışık tutmak lazımdı tamda bu günde
Deli kanlı yeğenlerle birlikte yürüyoruz omuz omuza

Kem gözleri kör olsun birlikteliği istemeyenlerin
Artık ilk çağ devri değil oturup uygarca anlaşma var bu günde
İstekleri arzuları gönülden anlatıyoruz bir birimize
Artık güneş doğdu yeni güne umutla başladı uyanışlar

Vasıf’ım Birlikteliklere gebedir engellerin aşılması
Unutmayın yarınlarda yenecek bu günün meyvesi
Sabır umudun anahtarı, ilahi Adalet'te sıradan değil
Allah'ın kapıları açacağından habersiz yaşayanlar da var dünyada

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
21.02.2020 PAZARTESİ