Umudumu Halklara Bağladım

Şu zalim yoksulluk yıprattı beni
Dağlara düştü feryadım, ahım
Her zulme her acıya razıyım
Ben ölürüm de kula demem şahım

Kolum, kanadım, yüreğim kırıldı
Her sene yaz, bahar kış oldu bana
Zelül gönül sabır mı kaldı bende
Zar kaldı, dert kaldı, vah kaldı bana

Ey çağıl, çağıl çağlayan gözlerim
Gözyaşlarımı ab-ı revan oldu
Yüreğim hep ah û fizar ediyor
İçim harla, içim acıyla doldu

Her geçen günün bize zararı var
İşçinin, yoksulun karnı doymuyor
Aç kaldık, bitkin kaldık, hep fakiriz
Yaradan mevlada bizi görmüyor

Halden hale düştüm yoruldum artık
Çobanoğlu'yum ben her gün ağladım
Güneşin doğuşuna az zaman var
Umudumu tüm halklara bağladım

Mehmet Çobanoğlu
12.08.2020
İstanbul