Hikayenin sonundan başlıyorum anlatmaya
Zaten dertlenecek pek kimsem de yok
Kalabalığın içinden sıyrılarak biniyorum metroya
Bekliyorum ineceğim durağı
Tek kulağımda bir kulaklık
Diğer tekini ise boşta bırakıyorum
Olur da birisi seslenir diye
Umuttan işte
İniyorum
Başlıyorum yürümeye
Oturuyorum
Birisi gelir de
Günün yorgunluğunu bir an olsun atabilmek için
Oturur diye yanıma
Tam ortasına değil de
Kenarına oturuyorum bankın
Umuttan işte
Kayıt Tarihi : 26.11.2017 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!