Okuduklarımdan anladığım bir şey yok,
Ne de duyduklarımı algılayabiliyorum.
Gördüklerim ise belirsiz,
Ben miydim yalnız kalan, yoksa bu şehir mi sessiz?
Umudum yok, sanki doğan güneş ışıksız,
Kafamı dinlemek istiyorum, lakırdısız.
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Şiir ne kadar da hüzünlü görünse de şiiri toplumsal bir değer olarak ele alınca gayet güzel duygularla dile getirmişsiniz. seve seve okudum tebrik ederim. selam size.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta