Umudum Yetişir Şiiri - Seyhan Korkmaz

Sabah güneş doğunca, hava aydınlanınca
Çayı ocağa alıp, iki yumurta kırınca
Hoş bir muhabbet başlar, evde neşe olunca
Çocukların karnı doyup, sofradan mutlu kalkınca
Benden huzurlusu yok işte o an dünyada
Kahvaltı öğünü bitip, çocuklar oyuna dalınca
Bir keyif kahvesi yapıp, çekilirim kabuğuma
Kahvemle dinlenirim, kendimle baş başa kalınca
Ve misafirlerim başlar, kapımı çalmaya
Önce dertlerim gelir; oturur başucuma
Ardından hayallerim; yaslar başını bağrıma
Hayal kırıklıklarım; yanaşır dizlerimin yamacına
Konuşur da konuşurlar, dünden bugüne
Başlarlar anlatmaya, tam derin sohbete dalınca
Gözlerimden iki damla yaş süzülecektir ya
Kapı çalar ve umudum yetişir imdadıma
Onunla sohbet değişir, huzur gelir ruhuma
O konuşunca koyulaşır, sohbet neşe bulunca
Benim afacan yanağıma, öpücük kondurunca
Misafirler gider; ben dönerim dünyama
İşte hayat böyle geçer, her gün yeni umutla