Umudum var hala... Şiiri - Hasan Belek

Umudum var hala,

Ne geceler bitirdim acılı
öyle sıkıntılı ve zorlu,
Güneşin zılli penceremden girdiğinde
Kuş cıvıltıları ile birlikte yeniden
dirilirim yatağımda.
Eşimin soluğu da kulağıma geldiğinde
öpücükler kondurup yanağına
yeniden başlarım hayata.

Umudum var hala,

Ben,
yıldızlar içinde
uçuşan bembeyaz bir göktaşı
ben,
kuşlar arasında
uçan çirkin bir karga yavrusu
ama
her canlı gibi
mübarek bir ananın kuzusu.

Umudum var hala,

Her insan
melektir özünde
melek kalabilmek ve
simsiyah iblis olabilmek ise;
insanın kendi sözünde.
Eden bulur...
inleyen ölür.

Umudum var hala,

Acılı biten gecelerin ardından
kara günün kararıp gitmeyeceğine.

Umudum var hala,

Dünyevi ve uhrevi mutluluğun,
kapımı çalacağına.

25-07-2010- HASAN BELEK