Gülümsemeyi unutmuştu yüzler,
Eller,kış ayazında üşüdü,
Saçaklardan sivri buzlar salındı,
Sobayı kucaklamağa ramak var.
Ama bitecek...
Tabiat ana koynunda uyuttuğu yavrularını uyandıracak,
Güneş yaklaşacak,
Sesini duyacak tüm uykudaki ağaçlar,
Doğmaya hazırlanacak tomurcuklar.
Çıkaracağız üstümüzdeki kalın, üstüste giydiğimiz,
Giysileri, dertleri,
Yeniden göreceğiz doğadaki o muhteşem renkleri.
Bir kavuşma sevinci dolacak içimize,
Güneşe, bahara ve aşka...
Toprak uyanacak,
Aşk uyanacak...
Umudum var,
Baharda herşey güzel olacak.
Kayıt Tarihi : 20.1.2008 12:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selma Güneş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/20/umudum-var-9.jpg)
Tam puan.
TÜM YORUMLAR (49)