Umudum var Şiiri - İlyas Gültekin

Benim hala umudum var..
Kıyametler kopuyor kafamın içinde,
Dilim sürgün yemiş türküler gibi suskun,
Kalbim desen, yurdundan göç etmiş bir mülteci..
Ağır ağır adımlıyorum çekip gittiğin sokakları,
Göğün mavisinden adresini dileniyorum,
Bir rüzgar esse kokuna sarılıp kalacağım.
Yada bir yağmur yağsa üzerime,
Belki biraz arınırım özleminden...
Hasretin bir kabus gibi dağıtıyor tüm düşlerimi,
Canımı yakan sen iken, şifası da seni bilmem, söylesene sevgilim bu düpedüz delilik değil mi.
Masum bir çocuğun annesine sığınması gibi,
Küçük bir kuşun çalı çırpıyı yuva yapması gibi,
Tövbe hâşâ,
Ulan bir insanın yaratandan sonra kula tapması gibi,
Ulan bu günahların içinde sevaba sırt dönüp, cehennemde yanmayı göze alması gibi..
Ama ben yine bir dilencinin acizliği ile kapını çalıyorum.
İstediğim çok birşey değildi oysa,
Bir kap huzur, bir yudum sevgin, bir parça kokun olmalıydı payıma düşen...
Ellerimde yokluğun ile kala kalıyorum sevgilim,
Oysa;
Hala umudum vardı.
Üstelik verdiğin sözlere de inancım,
Biliyorum bir gün öfken yenik düşecek vicdanına,
Ve sen döneceksin,
Ben ise herşeyi unutmuş olacağım,
Sanki hiç gitmemişsin gibi,
Sanki kalbimi göğüs kafesimden sökmemiş,
Sanki yokluğunun ızdırabı beni zincirlere vurmamış gibi.
Hep yanımdaymışsın gibi,
Utanacaksın sevgili, gidişinden utanacaksın.
Gelmeyeceksin belki,
Hiç bilmeyeceksin yaşarken ölen ruhumu. Yaşamak için direnen bedenimi görmeyeceksin,
Gururun engel olacak yine sana,
Yanlızlığınla konuşacaksın aklını yitirmiş gibi,
Duvarlara küfürler savurup,
Kendinden kaçacaksın, bulduğunu sanacak yanılacaksın.
Yaşarken ölmek neymiş sende anlayacaksın.
Zamanı durdurmak ve hatta geriye almak isteyeceksin.
Zamanında sana yanlış gelen herşey boğazına sarılacak,
Boğazına sıkan bir yumruk gibi, acıların nefes aldırmayacak sana.
Doğruların pişmanlığın da kavrulacaksın,
Kazandığını sandığın herşeyin yenilgisini yaşayacaksın,
Herkes bir yere sığınmış iken,
Sen bir yetim gibi ortada kalacaksın.
Oturup bir köşede ağlamak isteyeceksin,
Bir omuz arayacaksın başının altında,
Dikenden sancılar saracak tenini,
Kendi saçlarını kendin tarayacak, gözünden süzülen yaşları kendin sileceksin.
Ölmek isteyeceksin kimi zaman,
"Allahım canımı al" diye yalvaracaksın,
Ama yaşayacaksın,
İçinde kopan fırtınaları sadece sen bilecek, Feryatlarının sesini yanlız sen duyacaksın.. Cevapsız sual, yapraksız ağaç, topraksız mezar, kefensiz ölü olacaksın..
En kötüsü de sevgilim;
Ben adını dilime yasaklayıp,
Belki de gülüşünü çoktan unutmayı başarmış olacağım...
Ve senn...
Yaşattığını yaşamadan ölmeyeceksin.
Benim sana kırgınlığım yok.
Unutma...
Benim hala umudum var...
Benim...
Hala...sende
Umudum...
Var sevgilim.....