Umudum Var Şiiri - Musa Apuhan

UMUDUM VAR

Gönlümün meskenlerinde bir kimsesizim yar
Deprem senesinden bana miras kaldı baharlar
Eşkıyanın mermisiyle vurulmuş ay, karanlığındayım
Beni sana uçuracak çift kanatlı umudum var

Bir köy düğünü melodisine mırıldandım sevinçlerimi
Başına serpilecek şekerlerin tadına bıraktım gelişlerimi
Bakışlarımı yollara dizdim gelişlerini görmek için
Yalın duygularla koşuyorum sana, gör delirmişliğimi

Ey can… sensizlik mezarına gömülmüşüm bu şehirde
Şımarıkça, İsa gibi ölüler diriltmeye çalışıyorum birde
Tavanı düşmüş zifiri gökyüzünün altında
Umut ya… Senden bir ışık bekliyorum her seferinde

Gel yar… adının tadı düşsün yüreğimin dudaklarına
Sil bütün gidişlerin ayak izlerini uğrama terk duraklarına
Asırlar geçse de ikimizin en ince orta yerinden
Doğ… bir vuslata gebe kalmış sırrın karanlıklarına

Bekle… geliyorum… bir kimsesizin son sevgi demetiyle
Yüreği ıslak, gözleri bükük aşk aşk aşk servetiyle
Bırak ellerine gül, gerdanına buseler ekeyim
Bırak yamacına perçinleneyim sana son davetimle