Umudum şiirim sen ve çaresizlik

Bana dönmeyeceğini beni sevmeyeceğini bilsemde
Bekliyorum seni ilk zamanki gibi
Yine rüyalarıma giriyorsun,gösteriyorsun bana kendini
Her ne kadar acı versende yüreğime
Sensiz olamıyorum işte
Sanki şimdi kapı açılacak sen çıkacakmışsın gibi geliyor karşıma
Hani insanlar ümitsiz yaşayamazlar ya onun gibi bir şey bende ki
Ben buna UMUT diyorum.....
Bazen insanlar olmayacak şeyleri umut ederler benim gibi
umutlarının gerçekleşmesini beklerken de değişik şeylerle meşgul olurlar
Ben kelime oyunları yapıyorum
Kelimelere bir şeyler ekleyip çıkartıp,onları anlamlı birer bütün haline
dönüştürmeye çalışıyorum.
Cümleler kuruyorum kendi kafamda sonra onları alt alta sıralıyorum.
Seni yazıyorum saatlerce,seni anlatıyorum gönlüme sayfalarca.
Ben buna ŞİİR diyorum......
Her ne kadar yazılan şiirlerde bir yere kadar idare etsede,
nihayetinde şiirinde bir gücü var.Belli bir yerden sonra şiirde cevap veremez
bu derde o da tıkanır kalır.
Daha güçlü bir şey ister gönül.İşte ben bu evrede seni devreye sokuyorum
İnan o zaman şiirle yetinemeyen gönül işte benim ilacım bu,bu hep burada kalsın diye haykırıyor sanki,mutluluktan havalara uçuyor
Sanki ilk defa yaşıyor mutluluğu.
Ben buna SEN diyorum......
Ama sen çıkmış diyorsun ki,beni unut benim yerime başkasını koy ve gönlünü
onunla kandır.Bilmiyorsun ki senin yerine geçecek kimse yok,senin yerini alacak birisi yok.En önemlisi de benim gönlümü senden başka birisiyle kandıracak niyetim yok.Ama bütün bunlara rağmen yine de ısrar edersen,gönlümü hiçe sayıp onu öksüz bırakirsan buna da ben,m yapabileceğim bir şey yok..
Ben buna da ÇARESİZLİK diyorum.....
-ÖZKAN-