Umudum Senmişsin Benim

özlüyorum aylardır...
ilk kez özlemenin bu kadar acı verdiğini hissediyorum
belki de ben abartıyorum
biliyorum bu hasretin son bulmayacağını
biliyorum ve hep kendimi avutmaya çalışıyorum
uzun zaman sonra yeniden şiir yazıyorum sana
bir umut olur ya dönersin diye bana...
günün birinde şiirlerimi okuyacak mısın?
okuduğunda sana yazıldığının farkına varacak mısın?
bilmiyorum...

aslında yazdığım her şiir
seni benden bir adım daha uzaklaştırıyor
neden mi?
çünkü; sensiz bir gün daha bitiyor
takvimden bir yaprak daha kopuyor
ben sana kopan her yaprakta
bir şiir daha yazıyorum
yarın geleceksin ümidiyle...
ama doğan yeni günde ne sen geliyorsun
ne ben yazmaktan vazgeçiyorum!

hani hatırlarsın,
son görüşmemizde alıştım demiştim sensizliğe
inanıp inanmadığının farkına varamadım
ama şunu bil isterim;
hala alışamadım sensiz geçen günlere
ne günler sensiz geçiyor,
ne ben geçen günlerde seni unutabiliyorum...

yılların bitmez tükenmez hasreti var içimde
bu hasret tükenmiyor!
korkuyorum...
tükenmez hasreti bitirmeye çalışırken
bir gün ben tükeneceğim diye korkuyorum!
unutulmak düşüncesi öldürüyor beni her gün
karşı koyamıyorum.

doğan her yeni güne lanet ediyorum
geceleri yarın güneş doğmasın
yada doğacaksa,
seni de geri getirsin diye dua ediyorum
gerçekleşmeyeceğini bile bile...
gerçek ne biliyor musun?
yoksun...
ve bu yokluk duygusu
benimde yolumu kaybetmeme sebep oluyor
bir türlü aydınlığı bulamıyorum...
sensiz göremiyor,konuşamıyor,hissedemiyorum
yaşayan bir ölüyüm sanki!

gel gör inanmazsan
eski ben yok artık bıraktığın sokak arasında
kendimi kaybettim mısralarda
küçük bir mutluluk kaynağı arıyorum
yeniden gülebilmek için...
gülmeyi özledim!
bir tek kelimeye hasret gecelerde
yalnızlığı bir ilmek yapıp
asıyorum tavan arasına
öyle çok ilmek dizildi ki boğazıma,
artık nefes bile alamıyorum

oysa yaşamak tek tutkumdu!
senden istediğim şey,
küçük bir mutluluktu
belki de umuttu...
sen ise bunu bile çok gördün bana
gittin ve umudumu götürdün uzaklara
ikinize de muhtacım anlıyor musun?
en azından benden aldıklarını geri ver
yalnız pek ala yaşayabilirim
dokunmadan,görmeden,hissetmeden belki
ama umudum olmadan yaşayamam

ve biliyorsun;
sen hayatım,mutluluğum
son umudumsun! ! !

(27.05.2005/Cuma)