Umudum Oldu Şiiri - Hale Kazak

Caresiz kus gibi cirpinirken,
Arta kalan nefesimide,heyecanimida,
Tutmak icin kanatlarimda,
Tasin,topragin,ruzgarin,
Yollarin,denizlerin ortasinda,

Kara bulutlari,carpisan yildirimlari,
Kullendirmeye calisirken,dunu
Yalniz ve caresizligime
Isteksizce boyun egip,

Sevgimi,askimi,umudumu,
Gomdugumde derinliklerime,
Kilitledim dedigim yuregimi,
Bir daha acamam,
Derken coskun nehirlere,

Ve ve korktugumu da itiraf ederek
Yeni sevdalara kalbimi,
Ben benligimi unutmaya yuz tutmusken
Artik ve yorgun gunlerin ardindan,

Herseyi bir kenera koyup,
Yasamla bogusmaya calistigim,
O buyuk dalgalarda,
Dip kuyulara vurdugum,
O son aksamda,

Yeniden dogdum,
Caresizliklerimi bir kenara koyarak,
Ben yine ben oldum.
Hani yine icindeki,
O sarkiyi dinleyen,

Bedeninde gunes gibi,
Atesi hisseden,
Halbuki caresiz kus gibi cirpinirken
Kanatlarini tutmak icin ayakta,

Ben yeniden kus oldum,
Ozgurlugume ucmak icin,
Sonsuz gokyuzune,
Ahengiyle salinmaya biraktim yeniden,
Hissettigim o mutlu yarinlara,

Umudum oldu...