neden acımasız bu dünya
insanlar neden bu kadar kötü.
kim icat etti kalleşlik denen bu illeti
insanlık öldü de kaldımı ihaneti.
bizi yaradan mı seni kötü etti
verdi sana akıl,duygu denen nimeti
karardı hava,bak oldu gece
haykırıyorum yine işte
sesimi duyan varmı
feryadımı duyan kim
yalnızlık mı hasret mi etti beni böyle
nerdesin ey benim canımdan öte can dostum
seninle beraber ağladık beraber güldük biz.
başvurulası sırlar paylaştık ikimiz.
ana olduk,kardaş olduk,birbirimize yar olduk
kadere isyan edip feleğe küfrettik
dünyayay kafa tutup hayatla dalga geçtik.
yalnızlık; git artık seni istemiyorum
uykusuz gecelerime birini daha ekliyorum
senden bir daha olsa geçermi ki yalnızlık
yoksa besbeter artar mı söyle yalnızlık
sen nereden bileceksin hiç sevdin mi yalnızlık
gece gündüz kalbimdesin yavrum sen
gözümün kapağına en son uyku düşene dek
aklımdasın sen
sabah olup gözümü açtığımda aklımda yine sen
derlerdi de inanmazdım gurbet hasret zor diye
bir dünya istiyoru başımı döndürmeyen
bir hayat istiyorum beni süründürmeyen
bir sevgi istiyorum beni bitirmeyen
bir dost istiyorum beni yitirmeyen
bir yer istiyorum benzeri olmayan
öyle bir can istiyorum ki
sana şiirler yazdım seversin diye
umutlar besledim dönersin diye
düşlerimi süsledim benimsin diye
yollarını gözledim gelirsin diye
hep gülümsedim gülesin diye
Bu defa ağlamayacağım ardından
dünyanın sonu gelmişcesine,
neden diye sormayacağım
suçlamyacağım, ne seni ne kendimi.
kader de demeyeceğim.
güleceğim eskisinden de çok
bela; git başımdan uğraşamam
artık senlen
hayat denen bu düzen güldürmedi
beni neden
sevdim sevdim yeniden,sevdirmedi
beni neden
ağlama gözlerim değer mi kıymet bilmeze
sızlama yüreğim bu sevgisizliğe
yanma biçare,anlayan yok ne çare
hani benim dünyalara sığmayan hayallerim
nerde benim sevda yükli gamlı başım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!