Gözlerim uzaklara bakarken düşündüm. Umut nedir diye. Bu kainat içine sıkışmış ateş,su,toprak,hava karışımı dünyanın bize vereceği ya da bizim ondan bekleyeceğimiz en fazla ne olabilir ki? ?
Devamlı çırpınırız ne için? Umutlarımız için. Hep bir umut kırıntısıdır içimizde saklanan. Ama kendi adıma ben vazgeçtim umut etmekten. Çünkü umut ettikçe üzüldüm. Umut ettikçe umut etmekten daha çok soğur oldum. Sonu hep hayal kırıklığı oldu bu umutlarımın.
Öyleyse neden, ne için umut edeyim ki? Hayata boş bakıyor artık gözlerim. Hiçbir şey de öyle çok önem taşımıyor benim için.Tek şey var sadece gerçek olan o da gününü yaşa ve mutluluk payı çıkar kendine, her yaşadığından. Ama umut etme asla. Sana umut fakirin ekmeğidir diyene de inanma. Aksine en büyük zehirdir umut fakire. Onun gelecekteki mutluluklarını da alır elinden, elindeki tek değeri yani. O da gitti mi ne kalır ki zaten geride.
Ben bu küçücük bedenimle daha oluşamadan yok olmuş umutlarımdan vazgeçiyorum ve size de tavsiyem umut edip de umut denizinde boğulacağınıza hiçbir umut olmadan içinizde,gününüzü yaşayarak ne dert,ne keder, ne pişmanlık taşımadan huzur içinde geçirin hayatınızı ve kıymetini bilin onun. Bir saniyesini bile boşa harcamayın. Çünkü sizde biliyorsunuz ki birgün sonu gelecek ve zamanlı zamansız umursamadan sizi, alıp götürecek ölüm. Elinizden tutup koparacak çekecek, siz yaşama sıkı sıkı tutundukça. Daha hızlı, daha hızlı, daha hızlı çekecek ve bir an gelecek pes edecek ve teslim olacaksınız sizde ölüme.Öyleyse umut etmek niye...
Kayıt Tarihi : 9.5.2006 10:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşam umut edildiğinden de kısadır.Kaleminize sağlık Gönül hanım.
Ancak yine de umutsuz yaşanmıyor işte...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (3)