Umudum Bahardı Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Umudum bahardı kaldı birinde,
Kokulu çiçekler deremez oldum.
Kararan ufuklar durdu yerinde,
Sislerden önümü göremez oldum.

Bu gönül uçağı pistine kondu,
İçimde kaynayan volkanlar söndü,
Düzenli uykular kâbusa döndü,
Düşlerle sabaha eremez oldum.

Çektiler usulca dostlar elini,
Koydular kenara şefkat kolunu,
Hedefi kaybettim çıkış yolunu,
Hayata bir değer veremez oldum.

Kaktüsler yeşerdi bastığım yerde,
Zamansız gömüldüm düştüğüm derde,
Korkudan çekindim mutluluk nerde,
Kimseye yerini soramaz oldum.

(20 Mart 2005-İskenderun)