Bu günler geldiği gibi geçer de,
Ama yarınlardan endişem artar.
Dışım sabır küpü, feryat içer de
Kılı kırk yararak terazim tar tar.
Neden? Kahır yükü sineme çöker,
Kim? Umut bağına dikenler eker.
Ruhum endişeden sıkıntı çeker
Bir yolunu bul da kendini kurtar.
İsyanım dilimle döner bir şekle
Sabırsız duygular başlıyor nakle
Bin türlü şeyler de geliyor akla
Ar perdelerini, arsız mı yırtar?
Hoşlanmadığın da tepkini göster
Okşanacak nefsin hep bunu ister.
Bazen yüz olmadan kalırsa astar,
Takınıp maskeyi onunla sırtar.
Evham çöplüğünde ruhumuz kalmış
Çöpü karıştıran onu da almış.
Umut vardır diye kırk kapı çalmış
Durmuş oğlu ondan umudum artar.
Kayıt Tarihi : 13.10.2020 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!