Umudum... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Mor menekşenin tonunda gezen hayallerim
güneşi gördükçe canlanır, ayaklanır
yaprağının kaydıracındadır damlacıklarım
umudumun gemleri hep yarınımdadır

Bir kelimeyim yeni dillenen bebelerde
içtikleri sütün kaymağıyla günlerim
dünlerim ezilir altındaki bezlerde
bir umudum kalır yavruların gözlerinde

Şefkat beslerim ana gibi kendime
kucaklarım düşüncelerimi sımsıkı
umuda giden yolu beslerim göğsümde
sevgiye katık eylerim adımlarımı