UMUDUM
Çocukluğumdu mezara giren
Yaşamadan...
Hıçkırıklarımdı aslında gülümseyişim
Kendimdim geç kalan çocukluğuma
Koşarcasına yaşlandığım
Hayatta...
Verilen yükün altında ezilen
Küçük Hanım oldum erkenden
Kimsenin beni sormadığı
Bencildi insanlar,acımasızdı hayat
Gülün dikeni saplanırcasına
Bağrına
Sevdiğinin sevgisi acıtırsa canını
Yine de solmasın umutların
Umut olsun bekleyişin
Kayıt Tarihi : 24.2.2008 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!