Umudu Yaşatmak Şiiri - Abbas Özden

İnsan yitirmeye dursun umudunu bir kez,
İşte o zaman kapanır bütün kapılar.
Dünya dönmez,
Yollar çıkmaz olur.
Ne sevgiliden selam
Ne dosttan haber.
Çözülmez bir bilmece,
................- karanlık bir rüyadır yaşam.
Su, su tadı vermez,
Lokma zehirdir ağızda.
O anda yaratır insan tanrısını,
İsterse safi imansız olsun.
Sabrı, kader,
Silahı, şükretmek olur.
Hani diyorum ki;
Rahatsız olmasın diye tanrılar,
Duyulmasın diye zebani kahkahaları,
Yaşatmak gerek umudu gönüllerde,
Bir tohum gibi.
Gün gelip, filizlenip boy versin diye...