Umudu Olmasaydı... Şiiri - Abdullah Takım

umudu olmasaydı,
beklermiydi, sabahlara kadar başucumda,
uykusuz.
göze alırmıydı, bu kadar derdi benim yerime.
annem.
açarmıydı kanatlarını üstüme,
meleklerle birlikte..
umudu olmasaydı yaradan,
bin defa tövbemi bozduktan sonra,
sabredermiydi,bu denli şımarıklığa,
affedermiydi,günahlarımı...
umudu olmasaydı yağmurların,
katarmıydı önüne bulutları,
yağarmıydı sağnak,sağnak.
açmasaydı güller...
tane tane çöpleri serçe,
çatının saçağında,
yaparmıydı yuva,
payandasız tavanda...
atarmıydı,avcının önüne kendini,
kararırmıydı gözü bu kadar,
karınca yükü kadar ekmek parçasına..
göze alırmıydı, yem olmayı avcıya...
umudum olmasaydı,
beklermiydim bir ömür boyu.
dönmeyen yolcunun ardından.
çekermiydim karakışın derdini,
bahar yoksa sonunda.
gün doğmayacaksa,
niye beklerim sabahı.
sabah olmayacaksa...
umudum olmasaydı,
tutarmıydım perhizini sevdanın.
süslermiydim hayallerimi seninle.
uykusuz kalırmıydım fecre kadar.
bölermiydim uykularımı,
çıkarmıydım sabahlara sensiz...
umudum olmasaydı,
bağlarmıydım prangalara,mutluluğu.
yaşarmıydım bir ömrü,vuslata ermeden,
gidermiydim,bir kuru hayalin peşinden,
bir ömür boyu..
ekermiydim toprağa, bitmeyen tohumu.
beklermiydim,meyve vermeyen ağacın başında,
akşam olmayacak gün mü var sanki.
nöbet beklermiydim başucunda hayallerin.
gece gündüz.
düşermiydi tane tane yapraklar,
ömrümden.
sır gibi saklamazdım sevgimi,
alsın başına çalsın,
yük etmezdim bedenime,
götürmezdim mezara kadar,
bırakırdım dünyada...
umudum olmasaydı,
toprağa bakarken gözlerim.
göze alırmıydım yaşamayı,
toprak olmak varken sonunda.
bağlarmıydım umudumu sevdaya.
korkarmıydım gölgesinden sevdanın.