Kızıla çalıyordu batmakta olan güneş.
Gökyüzünde yağmur sonrası,
Dağılmaya başlayan bulut parçalarıyla doluydu.
Yağmur sonrası oluşan küçük su birikintilerin de;
Gökyüzündeki bulutlar şekillendiriyordu.
Güzel bir tablo çizerek gözlerde…
Ve bir adam; gidiyordu çaresizce
Güneşe bakıp bakıp gidiyordu
Yalnızlık içinde.
İki dağ arasında kalan ince ve upuzun yolda,
Ayak sesleri duyulmadan gidiyordu.
Bilmiyordu ki; arkasında kocaman bir yürek sızıntısı bıraktığını.
Gidiyordu yolundan hiç şaşmadan,
Bir an durdu yol kenarındaki su birikintilerine baktı.
Gökyüzü ve güneş adeta yeni umutlar besliyordu adama.
Ve ışıl ışıl parlıyordu; gökyüzü ve güneş…
Bir adam gidiyordu uzaklara,
Koşar adamlarla geri döndü.
Yeni umutlarına kavuşmak için.
Gökyüzü ve güneş umudu olmuştu…
Çaresizce giden adamın
Kayıt Tarihi : 27.2.2014 18:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)