Umuda Yolculuk Şiiri - Gülay Hançer

Yıllarca sürmüş bir savaştan çıkmış gibi yüreğim
Aldığı darbelerden ağır yaralı,bitab.
Ne kazanan taraftayım,ne de kaybeden.
Bu belirsizlik asıl beni öldüren.

Yaralarımı saracak dost bir el bekliyorum.
Kalbim atıyorsa,hala umut var demek ki.
Kalkmalıyım düştüğüm yerden
Yine yol almalıyım topuklarıma batan dikenlere inat.

Şöyle bir döndüm baktım geriye İçimde ki buruklukla
Ne fırtınalardan geçip gelmişim buralara.
Kah koşarak,kah yuvarlanarak ama hep yalınayak.
Her girdiğim yoldan geri dönmek zorunda kalmıştım ağlayarak.

Koşmalıyım yeni umutlara artık, bir yerden başlamalıyım.
Gelmeli sonu gözyaşlarımın,kırıklıkların.
Silkelemeliyim üzerime bulaşan tüm ızdırapları,
Silmeliyim içimi acıtan ne varsa.

Güneşimi battığı yerden çıkarıp asmalıyım tekrar
Bulmalıyım fırtınaların benden sürükleyip götürdüğü seviçlerimi
Açmalıyım gözümü yeni sabahlara.
Ve her zamankinden daha güçlü durmalıyım ayakta.