Umuda Yolculuk Şiiri - Birol Özkan

Dertlerimi, hüzünlerimi bıraktım bu şehirde,
arkama bile bakmadan giderken.
Hangi şehre gittiğimi bile bilmeden.
Kaçmak istedim sadece
mutluluğun olduğu şehirlere
yanımda sadece maviler...
Kalmasın onlar bu şehirde,
bakmasın kötü gözler,
bilmesinler seni ne kadar sevdiğimi,
beni tanımasınlar.
Bırak kötü bilsinler,
bırak ne derlerse desinler ardımdan.
Bırak yollar açılsın önümüze,
deniz gelsin,
deniz geçsin,
denizi geçelim,
bitsin artık bu şehir.
İstemiyorum artık tanıdık sahilleri,
istemiyorum tanıdık yüzleri.
Yabancı bir el uzanmalı bana,
yabancı bir el çağırmalı beni,
ben de aşıp gitmeliyim denizi.
Sesi yakından duymalıyım,
sımsıkı tutmalıyım o eli,
sanki hiç bırakmakmayacakmış gibi,
çünkü götürecek beni, belki de tekrar getirecek sana...
ve ilk defa bakıyormuş gibi bakacağım gözlerine,
ve yine gözlerinde bir umut olacak mavi...
ve hiç bitmeyecek,
artık umuda yazılacak şiirler.
Hadi tut elimi,
vakit geldi, bu şehirden de gideceğim,
ya da son bir kere bak gözlerime,
ümitsiz yaşatma hüzünler şehrinde.
artık deniz gelsin,
deniz geçsin,
denizi geçelim umutlarla..