Umuda Yolculuk Şiiri - Aynur Yazıcı

U çtu mutluluk, buhar oldu.
M ayi olup, akmaz bir daha
U muda uzanan, uzun bir yoldu
D ünyan sana gülmez bir daha.
A zı çoğa hani verdindi?
Y okluk hani senin derdindi?
O caklar yanmış, kış gelmiş bak!
L odos bile bu derde dindi.
C evabı yok sorduğun sualin
U fuktaki noktadır misalin
L amba sönmüş, mum yanmakta
U puzun bir hattır, visalin
K or oldu şu dem bütün beyazlar
U mmana doldu ettiğin niyazlar.
M arifet “yokum” diyebilmekte
U mut şimdi, sırrı çözecek ilmekte
T ufandan çıkmış arz-ı alem
B atmanlarla çile yazmış kalem
E srarı saklı ve hikmeti çilenin
N efesi sayılı her bir gelenin
D erman derde girmiş, bilmezsin
E leme esir düştün gülmezsin
K onuşmak ne mümkün şu yürek ile
İ çin ağlar, ağlar gözün, yaşın silmezsin.
Y okluğa davet var “gelirim” der, gelmezsin
O kudum, bildim sanma ey nadan!
K atre misal ilim vermiş sana yaradan
L isan aciz, tercüman olmaz kalbine
U ç uca eklesen bir kelam olmaz diline
K onuşma, bırak kendini Rabbaniyet seline