Umuda Yolculuk Şiiri - Ferhat Kirtan

Gözyaşlarınla yıkandı yüreğim,
Hüzün bulutları çöktü üstüme.
Bilirim, kırılganlıkla dolu her anım,
İçimdeki çocuk, yaralarıma sarma umuduyla.

Kader mi, şansızlık mı, bilemiyorum,
Her düşüşümde kendime sarıldım.
İnandım, güvendim, yüreğimle sevdim,
Ama yine de kayboldum, yine de yıkıldım.

Gözlerimde yaşlar, umutlarım paramparça,
Saflığımın içinde kayboldum her seferinde.
Hatalardan ders alamamak acı veriyor,
Ama umutlarımı kaybetmiyorum, hala arıyorum.

Akıllanamıyorum belki,
Ama yüreğimdeki umut her zaman yeşeriyor.
Ne yapalım be gülüm,
Bazen acılarla büyür insan.

Bir gün belki anlayacağım,
Yüreğimin sesini dinleyerek,
Ve o zaman belki, kırılganlığımı,
Güçlü bir umutla saracağım yeniden.