Safakları martı sesleriyle karşılarken,
Nefret ederdim o seslerden, rüzgar uğultularından,
Yalvarırdım, gözlerimi kapadığımda açılmasın,
Çekip gitsem, ve olsam seninle öbür tarafta...
Yeni hayatımız başlamıştı, yavrularla yeniden,
Doksan günlük inzivamdan sonra yavaş yavaş,
Sen hep içimde yanımda yüreğimdeydin,
Ellerini, yüreğini çekmemiş benimleydin..
Günler yıllar geçti, ben artık ben değildim,
Masum, seninle olan, sabahlara kadar sohbet eden,
Yalnız, kızgın, teselliyi kadehlerde arayan,
O kadehlerde kendini öldüren ve saldırgandım...
Yalnızlıklarım büyüdükçe büyüdü, kapandım içime,
Bir el, bir ses, bir ruh uzandı bir yerlerden,
Kapıldım bu sele, bu rüzgar tutulmasına,
Herşeyin bir sonu vardı, başlangıcı olduğu gibi...
Bayram KARAALİ
29/OCAK/2002
Kayıt Tarihi : 8.3.2002 03:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!