Yirmibirindeydim ben; sense onsekiz,
Dünyayı yerinden oynatırdık sevdamızla,
Bir sen bir ben yeterdik hülyalarımızla,
Ellerimiz yüreğimiz kenetlenmişti sessiz...
Böyle kötü değildi ruhum oysa, umutluydum,
Kıydılar, vurdular taa can evimden,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta