Umuda uyandıran kadın Şiiri - Necati Demir

Kadın kasımpatıları topluyordu...
Deniz durgunluğuyla,
adam suskunluğuyla fırtınalar koparıyordu.
Ve ben suskun,
bu behlül halimle
kaç lafazanın tükettiysem sözünü
kaç harunu reşit ettiysem...

Kim demiş benden bir isa olur diye,
hangi şair mısralarıyla çarmıha gerecek aşkı...

Denizlere yelken açtıysa bu hoyrat kaçak
ve sustuysa aşk üzre, tam açılmışken engin yerde
ne şaşkındır pusulamız,
ne de bıçak açmazlığıdır suskunluğumuz...

Söyleyecek sözümüz de var elbet
lakin; aşk dediğimiz ne ki deniz gözlü kadın
aragondan nazıma
susmak,
yanmak değilse,ne! ! !

Söyle,geceleri gözleriyle umuda uyandıran
yelkenlime yol aldıran kadın...
Kaç düşümüzdür yarım kalan
bu gördüğümüzde mi yalan...