Umuda Sesleniş Şiiri - İbrahim Yasar

Işık gibi uzaklardan göz kırparken bizlere hep,
Bütün hayallerimizi meçhulde gizledin bilerek,
Kavuştuk sana derken buluverirsin bir sebep,
Bizleri aldatırsın ey umut şanslarımızı silerek.

Ekmek ve su gibi hayat verir gibisin bizlere,
Umutsuzluk oluverir içimizde karanlık bir dere,
Kuru yaprak gibi savururken bizi başka bir yere,
Yine seninle yürürüz ey umut mutlu günlere.

Açar solar çiçekler gibisin ömrümüzde ey umut!
Yokluğunla doğuyor üzerimize kapkara bir bulut,
Sonra yine başlar gönlümüzde yeni bir soluk,
Seviniriz seninle bazan içimiz olsa da buruk.

Huzur ve mutluluk, umut süslüyor, hayallerimizi,
Kimse anlayamaz ve bilemez gerçek hallerimizi,
Dileklerimiz arzularımız sonsuz, zorluyor dilimizi,
Ne zormuş ki şansımız ey umut büküyorsun belimizi!

Ömrümüz bitiyor, umtlarımız hiç bitmiyor,
Aşklarımız tarutaze,sevdları gönlümüzden gitmiyor,
Ne zormuş çileni çekmek ey umut, sensiz ömür geçmiyor,
Yoruldu dizlerimiz, artık bu ayaklar yollarını çekmiyor.

İbrahim YAŞAR
01.07.2010-Yıldırım /Bursa