Umuda sarılan hastanın, bembeyaz gözyaşl ...

2005 yılına kucak açmış 2004 aralık. Meteorolojik şartlara müsavi bir gidişat. Gönlümde kar-boran fırtınalar estiren,yaşıma ve yaşantıma hiç yakışmayan,tüm yarınlarımı etkileyecek bir rahatsızlık dönemi…
Müdür yardımcılığı görevimin 2. yılı. Tüm boş geçen dersler bir yandan,ikili öğretimde sabah 7 akşam 5 mesaisi bir yandan,idari iş ve işlemler bir yandan,her gün usanmadan,inadına iştiyakle tepilen 46 km…Elbet bu 153 cm lik minicik beden kaldıramamış olacak ki ömrünün yarısını feda edebilmeyi(Bir günün 12 saati=ömrün yarısı ;): yatarken kalkamaz,ayakta iken uzanamaz hale geldi. 24 yaşa sığdırılamayacak bir yaşantının sellerce taşması bir bedenden, hem de 24 yılda..Kurşunca ağırlıkta bir sevda ki öğretmenlik,diz çöktürerek tüm sancılara, yavrularıma, gözyaşlarım yaralarıma merhem olaraktan tenimden geçen,(vazgeçen) sevdam için yavrularımın başucundayım…
Salı günü ve 2-3 Türkçe dersi.2. sınıf çocuklarım. Sabahçı 2. sınıflarım. Öğretmenleri 2 haftalık rapor almış,tedavi görmekte.Müfettişlerin gelme vakti yaklaşmış.Var gücümüzle hem teftişimizi alnımızın akıyla verme çabasındayız hem de vicdani muhasebemizde kendimizi darağacına mahkum etmemek adına,gözleri ve zihinleri sonuna dek aydınlık ufuklara açık yavrularımızın ilmi açlığını doyurma peşindeyiz.Okuma parçamızın anlatım çalışmalarını yapmaktayız.Yazdığım cümleyi okutturacağım.Bir elimde tozlu tebeşir, öteki elim belimde,ani bir hareketle kalakalmışım sınıfın ortasında. Çığlık çığlığa koşmuş yavrularım,sarılmış kimi bacağıma,kimi koluma,kimi belimden tutunmuş.”N’olur iyileşin,bizi bir de siz bırakmayın! Yemin ederiz öğretmenim,sizin sözünüzden çıkmayacağız,iyi olacağız ve üzmeyeceğiz”sözleri halen kulağımda…İvedilikle gittiğimiz hastanede çekilen MR sonuçları iç karartıcı.İlk olarak ilaç ve fizik tedavi,birlikte reçete edildi ve hemen ertesi gün başlayacağım tedaviye.Yavrularım 2.sınıfta olmasına rağmen 3 öğretmen değiştirmiş ve ben de dördüncüyüm.Bu hayal kırıklığını ve soğukluğu yaşatmaya hakkım yok düşüncesiyle,sabahları yavrularımın dersine girdim ve öğleden sonra o kış kıyamette 2 hafta boyunca sargılı dürgülü hem bel hem de boyun fıtığından fizik tedavi için hastaneye geldim. İyi ki de rapor almama müsaade buyurulmamış,sözünü dahi etmeye cesaret etmemişim! O zor zamanlarımda yavrularım beni hiç üzmedi ama sadece üzmemekle kalmadı da olgun ve akilane davranış ve yaklaşımlarıyla tüm acılarımı soğurdular her göz ve dil darbelerinde.Her sabah kucak kucak çiçeklerle karşıladı nurdan bedenleri beni,sarıp sarmalayışları ise başlı başına terapi…Ya ettikleri dualar…Asla unutmam,unutamam…
Çocuklarım için bir söz vermiştim.”El-Muhyî Rabbimin izniyle,yeşil sahalara da yeniden ve bu günlerimi de görmemişe döneceğim! ”Şükür El-Mütekebbir rabbim bu hadisede de büyüklüğünü gösterdi.Boynumu kıpırdatmadan,ıslanmış yanağıma usulcacık bıraktıkları pembiş busecikler, em çalan sıcacık avuçları ve sımsıkı kucaklayışları…Dualarına katık ettikleri adım,adımca aydınlıklar onlara feda olsun…
Sadece 15 günlük tedaviyi müteakip yaklaşık 1 aylık dönem sonunda,hamd olsun yavrularımla futbol oynayabilecek kıvama gelemesem de en azından kulaklarına eğilip teşekkür ederek sevgimi fısıldayabilecek kudrete maliktim…
Zaten 2005’in sonunda artık beni tutabilene aşkolsundu…Fırtına kamile hallerimle parmak ısırtır olmuştum nasılsa.Çok içten dilemiştim iyileşip teneffüslerde dahi yavrularıma şerik olabilmeyi ya,gerçekleşeceğine de inanmıştım evvelallah sonra da ailem ve yavrularım sayesinde. Mesnet bellediğim yavrularım şimdi yine yanıbaşımda ve 6.sınıf.Kim/kimse değil artık onlar…Defterlerini nasıl kullanacaklarını da biliyorlar,diline+dinine ve tüm öz /milli/manevi değerlerine nasıl sahip çıkacaklarını da…
Bildiklerini ve sahip oldukları ne var ise paylaşmayı da.Tabii ki bilgilerini,sevgilerini ve umutlarını kendi dışındakilerle bölüşmeyi öğrendiler ki uzattığımız/dilendiğimiz/umutlandığımız/beklediğimiz eli,havada bırakmadılar!
Gözyaşlarımı içen gamzelerimde şimdi sadece dünlerimden kalma masum tebessümler mevcut. İçimde kanayan tek bir oluk açılmış değil, bir katre zehir sızmamakta gözbebeklerimden sineme…O vakit,ailelerinden başka bir insan için de ne büyük ve ulaşılmaz bir değer olduklarının farkındalar.Kendilerinden ziyade, bencilliklerinden öte,nasıl tâhirane sencillikle kalbime dokunduklarına ancak bu yaşlarında anlam verebiliyor olsalar da…Metezoru kıpırdanışlarımın da sadece ve sadece bu kudsî sevgim için olduğunun da farkındalar artık! Hani ne onlar beni kimsesiz ve yarı yolda bırakmıştı ne de ben onları…Sürekli odamın kapısını sonuna dek aralayarak koşuşur çifter çifter ayak sesleri.Ebatları ve yeryüzünde kapladıkları alan benden fazla olsa da hâlâ kucağımdır ağlayıp güldükleri ilk mesken…Bazen kıskanmıyor değilim onları mesai arkadaşlarımla paylaşırken…Bembeyaz gözyaşlarıma ortak bellediklerimi eskisinden daha mesafeli görmek biraz acıtıyor içimi ama hep öyle de kalamayacağım değil mi?
Onlara ektiğim bir tohum da şiir sevgisi. Umuda beni sıkıca saran bir sebep te şiirlerdi ve yazmaktı hayatı enine boyuna.Benle beraber alırlardı bebelerim de kağıdı kalemi..Döşerlerdi satırlara içlerinden geçeni. İlk “Yazın” dediğimde,öğretmenlerini çok özlediklerini yazmışlardı da kendimi hançerlenmiş/aldatılmış hissetmiştim. Onlar da haklı tabi,ben sadece 2 hafta boyunca onlarla olacaktım,öğretmenleri değilim…Beni sadece isterlerse görebileceklerdi sair zamanlarda…Ama sınıf öğretmenleri öyle mi ya! İkinci ve sonraki yazılarında da öğretmenlerine haksızlık ettiklerini düşünmeye başlamıştım gerçi…Demek ki hayat böylesi sürprizleri doğurmakta an ve an,günbegün! Halen yazıp çizenleri var aralarında. Zorla cebime ya da çantama sıkıştırdıkları notlara iliştirilmiş dizelerden belli ;)) Ara sıra masama bırakılmış ve etrafı beyaz kağıtla kuşatılmış kırmızı güllere halen ağıt yakarım içlice…O günlerin şerefine,kocaman buseler yavrularıma en masumane…
5 A' ya Sesleniş
Benliğimle yeniden barıştırdınız beni
Eksilmeyen sevginiz kahretti bendeki
Şaşıfelek çıkmazlarını
Aslında gitmiyorum,sizde var olacağım
Yağmur ıslatmayacak sissiz yanaklarımı
Ardımdan laf gelmeyecek,eminim
Sözlerim çınlayacak daima kulaklarınızda
Etrafınıza farkınızı göstereceksiniz inşallah
Sakın unutmayın defteri nasıl kullanacağınızı da emi
Layıkıyla büyük adamlar olup çıkın karşıma
Eşkıya cehaletin,sökün etiketini küçük bedenlerinizle
Nakışlayın,parlak düşüncelerinizle okulu,beni bezediğiniz gibi
İsyana yer yok,şükredin zorlansanız dahi
Şüphe duymayasınız,siz hep bende var olacaksınız
Sabahları selamlaşmayacağız artık
Okula kolumda sizlerle ulaşmayacağım da hatta
Nefesim kesilince anlatmaktan,su yetiştiren siz olmayacaksınız bana
Sizinle gurur duyuyorum demeyeceğim vücuden ama
Ufacık çırpınışlarınızı dahi hissedeceğim uzaklardan
Zevkli geçen her anımızı hatırlatacak şu resimler
Saf,yalın sevginiz,hayata daha bir bağladı beni
Evveli,unutulası eskiyi unuttum her göz darbenizde
Vicdanım rahat değil,geride bıraktığım için
Gaddar çıkar dünyasında,bıraktığım için sizi
İstendik davranışlarınızla pes dedirtin cümle aleme
Miras bıraktığım sevgi-saygıyı yaşayıp yaşatın hep
Linç edin size gelecek tüm kötülükleri,dininizle,dilinizle
Eyvallah gidiyorum,attığım sevda tohumları o dünyayı sığdıramadığım minik yüreklerinizde (2001 MUŞ Hatırası)

Bu şiiri dinlemek onları da etkilemişti…
Şimdilerde ise;
Anılara Bir İyi,Bir Kötü Yolculuk
Didelerim kırmızı,hüznüm yeşil bohçada
Yağmur gövdeme yaslı,baharım ak lehçede
Şimal nerem ah bilsem,göz dolar her parçada
Vurdu beni bağrımdan,ömre yüktü anılar

Ağarmış şakaklarım,hem de bu genç yaşımda
Gizli bir sevda tüter,dumanlanmış başımda
Artık güler gözlerim,hoş lezzet var aşımda
Umutla tütsülendim,şafak söktü anılar

Öksüz yarınlarıma,kanatlansın umutlar
Razıyım sızadursun,dünlerimden yağmurlar
Selama dursun 'ayn'ım,aydınlansın ufuklar
Ömrümden kara hüznü,sizle yaktı anılar

15.05.2006 Pazar-21.10 22.05.2006 Pazartesi-23.19
Görmeden Düşüne Sarıldığım Çocuğum/Çocuklarım İçin :)))
Al yanaklı kızım ya da oğlum yok
Evladım bildiğim çocuklarım çok
Bir öpüşlerine, huzur verir Hak
Ak yüreklerinden, gözlerim doLar

Çisentiye salıp verme ellere
Peyderpey yakışla düşme dillere
Zevâl katma sakın masum hallere
Bir damla yaşına zamanım soLar

Otağ kurar har'ın ol yokluğunda
Nûr-u pir özgedir,şol varlığında
Hücreme sen dolar,ak saflığında
Senle mevcudatım,Semâ'ya güler

04.05.2006 12.29

Hatta askerliğini yapmış,yapacak olan evlatlarıma da göğsümü gere gere okuduğum bu şiirlerden nasiplenen ve nemalanan da yok değil…

AŞKIN balan sencil,şiirler düzer
Eliyle düşmanın,mezarın kazar
Dünya tarihine,kendini yazar
Ruhuma Giydiğim Aslan Mehmed’im (5.3.2008) 10.15

Olsa da sonunda,toprağa giriş
Bedenin doldursa,yurtta her karış
Yek vücut çarpışır,general,çavuş
Ruhuma Giydiğim Aslan Mehmed’im (5.3.2008) 14.57

Yarına yürürken,kutlu ufukta
Korkusuz bakışlar,eller tüfekte
Tümen,bölük,tabya,sayıl şafakta
Ruhuma giydiğim Aslan Mehmed’im 7.3.2008 0042

Paçanı çemrer de,yollar aşarsın
Dalgalanan bayrak,için yaşarsın
Yeminin üstüne,etin döşersin
Ruhuma giydiğim Aslan Mehmed’im 7.3.2008 00.53

İnanıyorum ki bana 2004 yılında verdikleri sözü/ettikleri yemini yerine getirmeye iştiyak ve azimleri ilk günkü feriyle harlanmakta…Yeminlerini ne pahasına olursa olsun yerine getirip öyle elimi öpecektir çocuklarım(Dünün 2/B bugünün 6/B sınıfı) …Mesleğimizin en güzel yanı da bu olsa gerek.Dövündüğümüz de olmuyor değil amma velâkin,övünmektir inşallah her dem payımıza düşen… 2004 yılından bu yana çok şey değişti hepimizin hayatında,6/B ye olan sevgim hariç…Ne arttı ne de azaldı diyebilirim.Gerçek sevginin tanımı da tam olarak böyle değil mi? Sevmeyi öğrendiğim ve öğretebildiğim yavrularım için bu boyumdan büyük satırlar.(Bu arada 2 haftalık tedavi için rapor alan sevgili meslektaşım Güllü DEMİRYOL’a da teşekkürü bir borç bilirim.)
Saygılarımla…