Umuda Özlem Şiiri - Gülay Zıhna 2

Nedense kar seni hatırlatıyor bana,
Hani o masumiyet
Gökyüzünden ihtişamla inerken yere
Rüzgarla savrulsa da yerde bütünleşip
Dünyayayı değiştireceğinden emin o salınış
Hep seni getiriyor aklıma
O eşsiz güzelliği seyrederken
Yüzüme bir gülümseme yayılıyor nedensiz
Seni sevdiğim o anı hatırlıyorum
Gerçi ilk hangi andı bugün bile bilmiyorum,
Sesini ilk duyduğumda mı?
İlk gördüğümde mi resmini?
Belkide kokunu hissettiğim
Yada gözlerine baktığım andı
Bildiğim verilmiş bir armağandı.
Sonra sensiz geçen binlerce gece
Düşüyor aklıma
Binlerce soruyu,
Binlerce sessizliğimi
Binlerce haykırışımı düşünüyorum da
Nefessiz kaldığım onca anda bile
En derin denizlerde bana nefes olan
Ellerin, yüreğin vardı
Sessiz seslenişlerin vardı ruhuma can…
İşte o yangın günlerde
Gurur duyduğum sevdam
Artık bizim dediğim sevdam….
Yanımda….hep yanımdaydı….
.