Umuda İnat Şiiri - Ayhan Karagöz

Yaz günü sabah ayazı,
kulağımın dibinde tenime değen bir rüzgar var demir parmaklıklar arasından,ve özgürlük istiyorum şimdi yaşlanmış hayallerime,azıcık mutluluk,bir parça huzur ver gece,
sevda tutuyorum avuçlarımda salkım salkım,sımsıkı tutuyorum inanın,sımsıkı tutuyorum avuçlarımda ellerimden kayıp gidenlerin kaçınılmaz pişmanlığını,sağa sola bakıyorum kimsem yok,sağa sola dönüyorum ve sonra selam veriyorum fîkri hür yalnızlığıma,
aklıma geliyor aniden,ansızın aklıma,sözlerim,sözlerim nerde,hani şu söylemekten kaçındığım,öyle ya,daha yeni unutmuştum oysa,sonra çatılara bakmak geliyor içimden,bodrum katı penceremin kıyısından el sallar gibi martılara,
haydi kalk gel diyor gökyüzü,kalk gel diyor demir parmaklıklardan sarkan çocuk yaşta rüzgar,onlar ısrarla beni çağırıyorlar,ve artık usul usul gitmek gerek oralardan,hemde zincire vurduğum alışkanlıklarımı azad edip,keyfe keder yarınlara bugünden selam vererek,ama bekliyorum bugün günlerden salı,ufuktan güneş doğacak birazdan,şaka yapar gibi, öylesine uzaktan,şimdiden gülüyorum içimde buruk bir acı,ve inanın hiç korkmadım ben,karanlığı bol gecelerde sabahlara yarım kalmaktan,dedim ya sevda tutuyorum,hasret tutuyorum sımsıkı,ve herşeye rağmen umut damlıyor inadına avuçlarımdan,şimdi gün yeniyor geceyi,ufukta gözlerim,gözlerimin önü şafak kızılı,sessiz bekliyorum ve mecbur,nasılsa birazdan gün sıyrılıp gelecek tebessüm ederek geçici aydınlıklardan...