Umuda Dair Yazmak İsrerdim

Umuda Dair Yazmak İsterdim

Bu şehir bana yaramadı anne,
Çevremde dost yüzlü menfaatperestler,
Vefasızlıkla karşılık veriyor tüm iyiliklere.
Bir bir umut ağacımın dallarını kestiler,
Sade bir kuru gövde kaldı elimde.
Bu şehir bana yaramadı anne! ..

Toplamışlar çocukluğumun gökyüzündeki yıldızları,
Dostluklardan öte geceleri bile sahte,
Bu diyar bana yaramadı anne,
Özler oldum kirli çocukluk günlerimi,
Bedenimiz ne denli temizse,
Ruhlarımız o kadar kirlenmiş şimdilerde.
Hani ya iyilik ve yardımseverlik öğretileri,
Filizlenip boy verecekti tüm gönüllerde?
Hani ya çorak gönüllere akıtacaktık bu değerleri?
Oysa bencillik akıyor kurnalardan su yerine…

Artık şiirler yazamıyorum anne,
O kadar çok susturulmuşum ki;
Kelimeler paslanmış lügatimde…
Şimdi elime alınca kalemi,
Kan kusuyor mürekkep yerine…
Geçtim sılayı, yoksulluğu, bir de hasreti,
Topyekün millet düşmüş çirkef içine…
Vitrine koyup en ulvi değerleri,
İnsanım düşmüş madde peşine.
Ne aydının yazıtları, ne şairin dizeleri
İşlemez olmuş sanal beyinlere,
Artık umuda dair şiirler yazamıyorum anne! ...