Esirine ağlayan bir gülümseyiş var kucakta
Asırlardan kalma.
Şairin özle-yişine hasret var zamanda
Takvimlerden hatıra.
...
Hani bilmez/din zaman ı heyhat!
Zaman sana karşı durmuşken
Hani sevilirdik heyhat!
Bu yürekle nereye kadar şimdi?
Bir çığlıksa okyanuslar
Bir ürpertidir yaşamak
Güvercinin kolu kopmuşken
Nefesdir acı almak.
Heyhat! Sesler derinden duyulur
Heyhat yürek uzaktan bilinir.
Metrelerse uzaklık
Mahşerde bile sevi/len takip edilir!
Uzaklarsa ayrılık
Ölümler sevi/len için sevilir.
Noktalarsa öldüren
Virgüllere kardeş denilir.
Heyhat!
Bu ufuklardan güneşi çıkarmayı haydi öğret bize şimdi.
/2009/17:37
Kayıt Tarihi : 9.12.2009 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!