Hayat sanki derin bir kuyu,
Bizler olmuşuz sahne oyuncusu.
Verilmiş hepimize birer rol,
Becermezsen o kuyuda boğul.
Zamansız gelir karşımıza çıkan her şey,
Derken biter yıllar, aylar, saniyeler...
Sırt çevirip gitmez,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta