Umud Şiiri - Tülay Karaoğlu

umudun peşinde yorgun bedenim
karanlığın içinde kaybolmuş
bir ışık bekler durur,
aşkla bakan gözlerini
uzanı versem sanki dokunabileceğim kadar yakınımdasın oysa
sesim yankılanıyor bomboş karanlık sensiz sesiz sokaklarda
titreyen sokak lambasının yanıbaşındayım
ne başlangıcındın ne de sonun
ne aşktım ne de sevdan
ah bir görebilseydin beni
dokunabilseydin yüreğime
bende ki seni görebilseydin