Umrunda Değil Şiiri - Nurullah Demir 2

UMRUNDA DEĞİL

Kuzusu aç, ana taşa bilenir
İnsanlar çaresiz, nedir bu kibir?
"Gör" diye bağırsam dilim kirlenir
Kahırlanıp sövsem, umrunda değil

Suyuna gidenin, bedava yalı
Senden olmayanı görme vebalı
Hakk var ayır haram ile helalı
Öksüzler, yetimler, umrunda değil

Gökyüzü ağlar, sel vurmuş sokağı
Yaşlı amca, mesken tutmuş durağı
Büzüşmüş köşeye, titrer dudağı
İnsanlar üşüyor, umrumda değil

Hangi cahil kibrit çaktı kimbilir
Tepelerden göğe duman yükselir
Seyre durma! Ateş köye yönelir
Ciğerin yanıyor, umrunda değil

Malın, mülkün gani, fani dünyada
Oysa kimi komşun, kimi Asya'da
Aç, açık perişan yolun sonunda
Çocuklar ölüyor, umrunda değil

Suç caniye değil, kalır mazluma
Hak mı söyle beyim, niyet okuma
Ne yazık başını, gömmüşsün kuma
Adalet şaşıyor, umrunda değil

Arsaya yatırdım, alın terimi
Ne ustabaşı, ne mimar samimi
Evin temelinde üç, beş acemi
Demir'i bağlıyor, umrunda değil
Şair Nurullah DEMİR