Ümrân! Şiiri - İlhami İnceöz

Bir serin güz akşamını kaynattım
İçtim dostlarla kızıl suda, Ümrân!
Dilim değdi anıları parlattım
Silindi pası da, tozu da, Ümrân!

Talihim değişmez, hicrân değişmez
Hicrânımda mirâs, hüsrân değişmez,
Silinir anılar, insan değişmez
Dünkü acın sıcak, hâtırda Ümrân!

Geldi bir efkâr, kapladı evimi
Yaktı, kaç yıl sonra yarım sev’imi,
Harladı kalpte, hasret alevimi,
Gözlerin, düş de konuştu da, Ümrân!

Aşkı, çoktan, takvimlerle katladım
Eğdim boynu, ‘’kısmet’’le rahatladım,
Ben gözleri yanık bulut, çatladım,
Kalbimin suları uykuda, Ümrân!

Ben derbeder, ruhum dünyaya sağır
Akşam gölüne gençliği batırır…
Ne kendi uyur, ne beni yatırır
Çırpınıyorum kör kuyuda Ümrân!

Yürüsem, gittiğim yol durur, bitmez
Dursam, yaslandığım kol kurur, yetmez,
Ben nasıl bir garibim, hiç pul etmez,
Baht, bende değil, zâlim sûda Ümrân!

Ayva yere ineli, oldu aylar…
Yâr'san, bin bir parçaya ayrılır nâr,
Nar yapraklarında güz matemi var
Bendeki matem sen, satırda Ümrân!

Kasım’ın eteklerinde hâtıran,
Türkü söyler, ağıt yakar da Ümrân!
Gece zakkum sevdan, gündüz baldıran
Gün ölür, ben kalırım dâr’da, Ümrân!