Ümmügülsüm Hasyıldırım Şiirleri - Şair Ü ...

Kaz mezarcı;
Kırılan gururumun mezarını kaz.
Kaybolan ümitlerimin,
Çiğnenen şahsiyetimin,
Çalınan kalbimin,
Merhumsevgimin mezarını kaz.

Karanlık geceler, gebeydi aydınlık sabahlara.
Doğacaktı gün elbette, mutlu yarınlara.
Bülbüller konup ötemedi, hasretiyle yandığı güllere.
Korkusu, gülün dikeni değil, incinmesiydi belki de.

Gönül ne aş derdinde ne de aşk.

Her şey çocuklarım için;
Çünkü ben bir anneyim,
Bütün anneler gibi.
Sizler;
Önce hayallerimi süslediniz,
Sonra rüyalarımı.

Soluk soluğa çıktığım hayat yolunda,
Umuda uzanan elleri gördüm açılmıştı Yaradan’a,
Son atılan tohumlar, hazırlanıyor toprağın koynunda.

Sevgiydi tohumu toprağın koynunda besleyen,
Umutla filizlenip, hayallerle büyüyen,

Dört bir koldan sarmış ahtapot gibi kefereler,
Çanakkale’ye girip; İstanbul’a geçecekler.
Yetmiş iki buçuk millet birleşmiş, bizi ezecekler,
Geçit vermez, vermeyecek Çanakkale’deki Şehitler.

Arıburnu, Seddülbahir, Conkbayırı,

Her yeni doğan gün, umut olsun çocuklara.
Daha doğmadan, savaş doldu sokaklara.
Gülmeyi öğrenemedi, daha tebessüm değmedi dudaklara.
Acıyı tattı, kanı gördü; yarın umut olsun çocuklara.

Henüz ana rahmindeydi biri, bombayla tanıştığında,

Adını yüreğime gözyaşımla kazıdığım,
Görmediğim yüzünün, hasretiyle yandığım.
Bir gün kavuşma hayaliyle aldandığım,
Şefaatine ihtiyacım var Efendimiz!

Adını, Yaradan’ın adıyla okudum,

Kristal saçlarını saldı yeryüzüne bulutlar,
Rüzgârın eşiğinde pek bi öfkeliydi ağlattılar.
Semalar çatık kaşlarıyla bir bakış fırlattılar,
O zaman şimşekler yavaşça okşarcasına taradılar.

Çarpıştıkça bulutlar, titretti yeryüzünü,

Bir gün rengârenk bir kelebek uçtu.
Sadece;
Ne güzel yaratılmış dedim.
Düşünmedim, düşünemedim belki de,
O kelebeğin, o hale gelmek için,
Hangi merhalelerden geçtiğini.

Susacaksın susman gereken yerde tebessümle.
Erdemin konuşacak susturulması gerekenlerle.
Neler anlatır bir bakış, söze ne hacet,
Susmak en güzel ifade;
Hedefe tam isabet!