Dedem şehit olalı Çanakkalede
Ağıtları yazmaz oldu kalem.
Kalakaldı,
İki çocukla ninem.
Ninem kale gibi namuslu.
Kale gibi girer, kale gibi çıkardı evden.
Anımsayacaksınız onu,
Kalbimi kırdın yüreğimi kor ettin.
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Devamını Oku
Zulumkar oldun beni candan bezdirdin.
Ben seni sevdikce sen hep naz ettin.
Dost olamadık neden dostca biz ikimiz..
Aramadın bir kez olsun hatrım sormadın.
Bu günlerle mukayese edince, o günlerde bir başka asr-ı saadetmiş. Helalinden , namusuyla alın teriyle kazanıpta yiyince bir kapak un bir ziyafet sofrasına bedel olur herhalde.Rahmetle analım o güzel insanları. Ellerinize sağlık, saygılarla.
Birol Hepgüler.
Ah bu güzel hikayeler hüzün yazan gerçek ve namuslu hikayeler Ellerine sağlık dost
anlamlı yazmışsınız kutlarım
Bir başka zamanlardı o zamanlar ama onurlu bir mücadele vardı ortada. Ya şimdi diyesi geliyor insanın..
Allah rahmet eylesin ölenlerimize... Onların sayesinde hala başımızı koyuyoruz yastıklarımıza... Sevgiler
Öylesine kahramanlıklara /destanlar yazdıran o yiğitlerin torunları iken ve de bir kapak un ile büyütüp ele güne muhtac etmeden gün yüzüne bizleri çıkaran o büyüklerimizin ruhu şad ılsun.Onları anan ve de sayfasına onurla taşıyan dosta bin selam ile...
Öyle bir devir ki;
Herkes aç.
Ağalar var
Onların sayıları da bir kaç.
Zaman zaman sesler yükselirdi ağanın radyosunda,
Kavaldan neyden.
Ama asla,
Aç kalsa da,
İstemedi,
Bir dilim ekmek,
Ne ağadan ne beyden.
Kendine öz güveni olan,asil anadolu kadını,
Şair yüreği kutlarım.
Mustafa Yiğit
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta