Ümmetin yetimleri., Şiiri - Mehmet Sani ...

Siz selam verip geçenlerdendiniz
Dikenli bahçelerin çitlerinden geçerken
Göz göze gelmeyi bilir misiniz, bilir misiniz siz?
Çölün tahayyülünde bir katre su, bin feradis
Göz, göze aşk ile bakarken, bakışırken
Uçsuz bucaksız okyanus göz, göze
Göz göze rahmet ve gazap
Göz göze kara ve deniz..

Siz selam verip geçenlerdendiniz
Dar geçitli kabristanlardan, görmediklerinize
Ölü niyetine, ibret olsun diye ölmediklerinize
Siz bir bakışta insanı koyundan seçenlerdendiniz
“Selamün kavlen.,” çekerdiniz sararmış benze
Ellerinizde kaldığında, ilmi ledünden bir giz
Gözlerinizde yeşerirdi, gönülleri fetheden
........., görmeye doyulmayan filiz
Şimdi, sanki yetim olan siz
Öksüz kalan biz..

Siz selam verip geçerdiniz
Bir yanımız eksikken bâd-ı sabâda
Meskun mahallerden soğumuş halinizle
Ayaklarınıza pranga olmuş derdiniz
Şahidim.., Hiç şikayet etmediniz
Her halükarda ”fe-sübhanallah! ”
Buna da şükür, derdiniz
Ne vakit.? Bilmiyorum!
Hangi halde memat ile
Göz göze geldiniz?

Siz selam verip geçerdiniz
Bize elem veren havadisin orta yerinden
Ey serçenin gagasından nasiplenen engin deniz
Essin, essin ya senden bana esecek yel serinden
Kurumuş haşyetinden “min haşyetillah! ” geniz
Bulutlar ve arasında umutlar, bir ulu derinden
Çağırası gelir sadrın, Kutlu Doğum Haftasında
“Esselatü vesselamü aleyke, ya resulullah”
Yoksa ümmetin yetimleri, biz miyiz?

Mefahiri ellerinde evliyanın
Ben., Ben gibi fani debelenirken
Koynunda, kucağında bir başı bozuk riyanın
İsmini terennüm ederim, hakka çarelenirken
Hasretindeyim” iyi ki doğdun Muhammed” (s.a.v.)
Diyememenin acısıyla, zihnimi bulandıran iyanın
İri kıyım bir imanım var, ancak başı biçare
Ne çare? Ümmetin yetimleriyiz, biz..
...

09.04.2008