Doğar doğmaz bebekken secde edip rabbine
Ümmetini sormuştun ümmetim hani diye
Ya Muhammed efendim ümmetin çok perişan
Hainler pusu kurdu bölündü Afganistan
Uhud da Hamza gibi Irak yere düşmekte
Vahşi Batı diz çöküp ciğerini yemekte
Ümmetinin haline senin de için yanar
Bosnada müslümanı göz önünde kırdılar
Çeçenler destan yazar yokluk içinde bile
Şeyh Şamilin torunu kök söktürür kâfire
Yahudiyle harbeden Filistinli çocuklar
Şehidliğe koşuyor bellerinde bombalar
Cezayirde müslüman koyun gibi kesilir
Allah diyenin sesi sanmasınlar kesilir
Utanırım, onlara arap demek ne mümkün
Başa geçmek uğruna uşağı olmuş küfrün
Keşmir inekperestin zulmü altında inler
Müslüman Türkü ezer Çindeki putperestler
Afrikalı ümmetin gözyaşları dinmiyor
Kanı, teri ve canı su gibi tükeniyor
Türkiyede başörten evlere tıkılıyor
Cenazede namazı baş açıklar kılıyor
Ebu Cehlin torunu başkan Beyazsarayda
Ebu Lehebin soyu başa geçmiş Rusyada
Sen kâfirin zulmünden memleketi terkettin
Ya Resullalah himmet et biz nereye gidelim
Ahir zaman ümmetin zayıf güçsüz çaresiz
İnananlar ağlıyor tenhada sessiz sessiz
6 Ramazan 1424 Cumartesi
Nevzat KöksüzKayıt Tarihi : 6.1.2007 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Irakın batı tarafından işgal edildiği, Bağdat'a ezan seslerinin arasında bombaların düştüğü sıralarda yazdığım bu şiir, her okuduğumda o anları bana hatırlatıyor (maalesef)
TÜM YORUMLAR (1)