Ümmet i Muhammed Şiiri - Mahir Hintoğlu

Kutlu Doğum Hatırına

Ümmetin annesiydi de, bilmiyordu Amine.
Muhammed ül Emini taşıyordu rahminde.

Bir sancıyla ürperdi, yıkıldı Kisra Sarayı.
Alevleri sönüverdi, dondu Mecusi yaftaları.

Doğumuyla tüm alemin, coştuğu o gecede.
Yeni bir ümmet doğdu, yürüdü teslimiyete.

İslamiyet yolunda, nice acılar çekti.
Karnına taş bağladı, mağaralarda saklandı.

Düzlükte beşer idi, Hira da Resul oldu.
Miraç ta Rahman ile, sohbete nail oldu.

Adını anmayana, cennet haram oldu.
Adem in duaları, adıyla kabul oldu.

Ay ikiye bölündü, tek bir işaretiyle.
İstanbul Fethedildi, bir sözün şerefine.

Allah ın ismi ile, zikredildi hep adı.
Salavatlar yükseldikçe, kalplerde kaldı tadı.

Hicret yollarında, kumlar alev gibiydi.
Gülüşüyle alevler, gülistana çevrildi…

……………………………………..

Yıllar geçse de aradan, dün gibidir son hutben.
Her an aklımızdasın, silinmezsin kalplerden.

Bedirde yanındayken, adımız Hamza idi.
İstanbul da Fatih, Çanakkale de Seyyit di.

Senin adının şerefiyle, coşuyordu Mehmetçik.
Allah Allah diyordu, alnı açık, başı dik.

Cihadı farz bilerek, cenk eyledi bu asker.
Üç kıtaya at sürdü, Evliyalar, Veliler…

Şahadet şerbetiyle gelmek için yanına.
Göğsünü siper etti, küfrün kör kurşununa.

Acımadı zalime, zulme boyun eğmedi.
Soktu hançeri kalbine, sonra geri çekmedi.

Kıbleden başka yöne, hiç başını eğmedi.
Seccadesinden gayrı, alnı yere değmedi.

Garbın zarafetini(! ?) , biz kabirde neyleyek.
Manevi iklimlerde, maddiyata ne gerek.

Muhammed in ordusunda, imanlı her bir yürek.
Bin kafirle savaşır, Ya Muhammed diyerek.

Kalanlara uzun ömür, gidene Allah tan Rahmet.
Allahümme Salli Ala Seyyidina Muhammed.