Ummanım Kara Gözlerin... Şiiri - Serkan ...

bir küçük akıntıydım sen yokken...
kıvrıldım hayatın bomboş kıvrımlarında...
özlemiştim yitirilse bile sevdayı...
hasreti burnumda tütmüştü...
anlar olmuştum yitirilmişliği, kaybedişleri...
düşünüyorumda o zamanlarda daha mı mutluydum...
özlediğim olmadan, aşk olmadan, can olmadan...
sanmıyorum; anlamı olmayan o...
mutluluğu olmayan o...
bir yol çıktı karşıma sana getirecekti beni...
hani seni gördüm ya, sesini duydum ya...
ummanlara ulaştı içimdeki fırtına...
hasretime kavuşmuştum, canana kavuşmuştum...
elimi uzatsam dokunacak gibiydim sana...
uçmayı öğrenen kuşlar gibiydim...
sordum bilenlere bu ne demek diye...
cevap verdiler ummanlara varmışsın diye...
anlam veremiyorum...
ummanlara vardım, aşkı, sevdayı tattım...
ama yalnız kaldım...
beni oralara götüren, ayakta tutan;
eşsiz fırtınayı, cananı yanıma alamadım...
öylece kalakaldım...
bir an boğuluyorum sandım...
dibe çekildiğimi anladım...
bak son nefesimi vermek üzereyim yüce ummanda...
sayılı kaldı kalbimin atışları da...
geç vardı belki senin limanına...
senin için çarptıda dayanamadı sonra...
gel elini kalbime götür...
sana söylesin son çarpıntılarını...
söylesin dilimde sana anlatamadıklarımı...
gözlerimde şahit olsun bu fasıla...
ve son fasıl olsun bu kalbimde çarpan...
sonra bir daha yapamam, dayanamam...
kanatlanıpta kurtulamam...
bak işte oldu...
son çarpıntısıyla bu kalp durdu...
hayatın geçinde sana çarptı, sonunda da durdu...
hani gözlerim ayrılmazdı ya gözlerinden....
bakamaz oldu ayrıldılar birbirlerinden...
sevmek yaşamak gibidir dediklerinden...
ne sevdi bu gönül ne de yaşadı cana olan özleminden...
belki de herşey benden...
ne geçebildim senden, ne de serden...
bak hayal da oldu artık güzel günler...
bakma bana sen...
sadece senden bir bakış yeter...
o kara gözler bana yeter...
hasretim hazan olur dağlar da geçer...
yine de o kara gözler yeter...
yeter...