Ummana Doğru Şiiri - Yaşar Cerit

Şu Torosun yücesi duman olmuş kalkıyor,
Yemyeşil etekleri berilere bakıyor,
Karı erimiş aman derelere akıyor,
Su yatağını bulur akar Ummana doğru.

Akşam olup dertlere dertlerini katınca,
Zifiri karanlığa gam yükünü atınca,
Hüzün kaplar içini yatağına yatınca,
O yüreğin burkulur sızlar Ummana doğru.

Ala şafak sökerken ağarır tan yeri de,
Güneş doğup gülerken her şey kalır geride,
Yeni günde ışıldar gözlerinin feride,
Gözler kamaşır durur bakar Ummana doğru.

Şu düz ovaya yavrum çiy düşer ince ince,
İlkbaharın nişanı sere serpe inince,
Mis gibi kokuları her köşeye sinince,
Turnalar katar olur uçar Ummana doğru.